สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก คุณพ่อโอปิก ตอนที่ 8

เรื่องราวการอัพเดทข่าวสั้นในสั้นทันปรโลกของ ท่านเทพบุตรภุมมะเทวา ซึ่งเรื่องราวของท่านได้เคยออกอากาศผ่านไปแล้ว หลังจากที่พระธรรมกายได้เมตตาไปโปรดและสอนวิธีการนั่งสมาธิให้กับท่านเทพบุตรภุมมะเทวา

ปรโลกนิวส์...ต่างคนต่างมา ต่างคนต่างไป 3

ตายแล้ว ไปอยู่กันคนละภพภูมิ เมื่อมาเจอกันจะจำกันได้หรือไม่ อย่างไร

หากเสียชีวิต ขณะถือซองอธิษฐานจิตทำบุญเสาแก้ว ตายแล้วจะไปไหน

ลูกสาวยอดกตัญญู...เธอได้ทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตร ให้กับคุณแม่ของเธอในช่วงสุดท้ายของชีวิต...คุณแม่ของเธอมีอาการป่วยด้วย โรคพากินสัน และมีอาการปวดหัวเข่ามาก จนต้องนั่งรถเข็น เธอได้ให้คุณแม่ของเธอทำบุญมาโดยตลอด พร้อมกับสร้างความเข้าใจในเรื่องบุญให้กับท่าน จนทำให้อาการของโรคพากินสัน และอาการปวดหัวเข่าของท่าน ทุเลาลงเป็นอย่างมาก...ก่อนที่ท่านจะละโลกไป เธอยังคอยพูดทบทวนบุญให้กับท่าน ช่วยท่านทำศึกชิงพลบ อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ส่งผลให้ท่านมีสุขติเป็นที่ไปในที่สุด...

Case Study โรคปอดติดเชื้อ (คุณพ่อกิตติ)

คำถามข้อที่ 1. คุณพ่อของลูกละโลกแล้ว...ท่านมีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร และท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวบ้างไหมคะ

Case Study โรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง (คุณพ่อวิศิษฎ์)

คำถามข้อที่ 1. คุณพ่อของลูกละโลกแล้ว...ท่านมีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร และท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวบ้างไหมคะ

Case Study โรคมะเร็งท่อไต (โยมแม่นุชชดา)

คำถามข้อที่ 1. โยมแม่ของลูกละโลกแล้ว...ท่านมีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร และท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวบ้างไหมครับ

พระสุภูติเถระ

ท่านจงเจริญพุทธานุสติอันยอดเยี่ยมกว่าภาวนาทั้งหลาย ครั้นเจริญพุทธานุสตินี้แล้ว จักยังมนัสให้บริบูรณ์ จักรื่นรมย์ในเทวโลกตลอดสามหมื่นกัป จักได้เป็นจอมแห่งเทวดาเสวยเทวสมบัติถึง ๘๐ ครั้ง จักได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ อยู่ในแว่นแคว้น ๑,๐๐๐ ครั้ง จักได้เป็นพระเจ้าประเทศราชอันไพบูลย์ โดยคณานับมิได้ จักได้เสวยสมบัตินั้นทั้งหมด นี้เป็นผลแห่งการเจริญพุทธานุสติ

เสียงสาธุการของเทวดา

มนต์ทั้งหลาย มีการไม่ท่องบ่นเป็นมลทิน เรือนมีความไม่หมั่นเป็นมลทิน ความเกียจคร้านเป็นมลทินของผิวพรรณ ความประมาทเป็นมลทินของผู้รักษา

สงครามชิงภพปิดงบดุลชีวิต

ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายย่างก้าวเข้าไปใกล้ความตาย อายุที่มีอยู่ก็มีประมาณเพียงน้อยนิด ทุกชีวิตถูกมัจจุราช ต้อนเข้าไปสู่มรณะ ถูกความเสื่อมและความชราต้อนเข้าไปแล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็นภัยในมรณะนี้ พึงเร่งสร้างกุศล พึงทำบุญทั้งหลายที่นำความสุขมาให้

อาจิณณกรรม

ภัยของสัตว์ผู้เกิดมาแล้ว ย่อมมีเพราะต้องตายแน่นอน เหมือนภัยของผลไม้สุก ย่อมมีเพราะต้องหล่นในยามเช้าฉะนั้น