รักแท้ในวัยชราคือ"รักองค์พระภายใน"

ครั้งใดที่ลูกไม่สบาย อาการโรคหัวใจรั่วกำเริบ ลูกจะนึกถึงองค์พระที่ศูนย์กลางกาย ก็จะเห็นองค์พระทันทีและจะมีพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อยู่ในองค์พระด้วย ท่านสว่างมาก องค์พระจะมีรัศมีรอบๆ เมื่อดูไปเรื่อยๆ ก็จะมีดวงแก้วใสๆตรงกลางองค์พระ ใสมาก ไม่ทราบจะเปรียบกับความใสของอะไรดี ลูกรู้สึกปลื้มใจมากๆ

สกัดความโกรธได้ด้วยศูนย์กลางกาย

ปัจจุบันใจของลูกเย็นค่ะ ไม่โมโหใคร แต่ก่อนใครพูดอะไรที่ไม่สบอารมณ์ ก็ศอกกลับทันที ถ้าซ้ายมาก็ขวาไป แต่เดี๋ยวนี้มีอะไรก็ยิ้มกลับ รู้จักให้อภัย ถ้ามีอะไรที่พูดแรงไป ก็ยอมขอโทษ หรือบางครั้ง เจอหัวหน้าบ่นมากๆ ลูกก็จะภาวนา “สัมมา อะระหัง” ถ้าชักจะเกิดความโกรธก็มีจุดสกัด โดยนึกถึงมหาปูชนียาจารย์และเอาใจเข้ากลาง อารมณ์โกรธก็หายในทันที ความจำในวัยนี้ก็ยังเยี่ยม ใครๆก็รุมรัก แถมงานก็เปี่ยมประสิทธิภาพ

บวชเพื่อตามหาองค์พระที่หายไป

ตอนนี้เห็นว่าสังขารยังพอไหว จึงตั้งใจว่า “เราจะต้องบวช เพื่อตามหาพระที่หายไป และจะบำเพ็ญเนกขัมมบารมี จนกว่าลมหายใจเฮือกสุดท้าย” แม้ผมจะบวชตอนแก่ ก็ขอแก่บุญแก่บารมี แก่อินทรีย์แต่ไม่ขอแก่หน้า จะเดินตามเส้นทางอริยะของพระราธะ ที่ท่านแม้จะบวชตอนแก่ แต่ก็ว่าง่ายสอนง่าย จนกว่าจะได้เข้าถึงธรรม ได้มีความสุขกับพระภายใน เป็นรักแท้ในวัยชราครับ

ไอ ไอ ไอ ไอเลิฟยู ศูนย์กลางกาย

แม้จะมาจากต่างที่ แม้จะต่างวัย แม้จะต่างความเชื่อ แต่ผลที่ได้รับจากการนั่งสมาธิล้วนเหมือนกัน นั่นคือ...ความสุขแบบที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง

เวลาใจสบายๆ องค์พระก็ขยายใหญ่กว่าโลก ใจของลูกจรดอยู่ตรงกลางอย่างเดียว องค์พระก็ขยายใหญ่กว่าเดิมจนโลกใบนี้เล็กเหมือนผลมะนาว เวลานั่งสมาธิครั้งต่อๆไปลูกจะเริ่มต้นด้วยอารมณ์สบาย ลูกชอบดูดอกไม้ เช่น ดอกกุหลาบ พอดูแล้วสบายใจ ลูกก็นึกเอาดอกกุหลาบไว้ในท้องแล้วหยุดนิ่งไปเรื่อยๆ

วันวาเลนไทน์ ส่งผ่านความรักแด่คนที่คุณรัก ด้วยหนังสือ "ความรักที่น่ารัก"