ความประทับใจการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน ทุกลมหายใจทุ่มเทให้พระพุทธศาสนา

ทุกก้าวที่ย่าง ผมจะสัมมาอะระหัง นับไปด้วย ประคองใจนึกถึงศูนย์กลางกายไปด้วย พอสัมมาอะระหังได้ประมาณ 3,000 ครั้ง ใจก็เริ่มนิ่ง นิ่งจนตัวเองยังแปลกใจว่า เดินก็นิ่งได้ และรู้สึกอยากให้ใจอยู่ในศูนย์กลางกายตลอดไปเพราะมีความสุขมาก

ตอแห่งวัฏฏะ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราไม่พิจารณาเห็นธรรมแม้สักอย่างหนึ่งที่จะมีโทษมาก เหมือนอย่างมิจฉาทิฏฐินี้เลย ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โทษทั้งหลายมีมิจฉาทิฏฐิเป็นอย่างยิ่ง

กว่าจะมาเป็นพระพี่เลี้ยงดวงตะวันของจักรวาล

พระธรรมทายาท สุธี วิสุทฺโธ อายุ 22 ปี ผมบวชในโครงการ 1 แสนรูป ภาคฤดูร้อน ที่ผ่านมาครับ ปัจจุบันกำลังปฏิบัติหน้าที่เป็นพระพี่เลี้ยง ประจำอยู่ที่ศูนย์อบรมธุดงคสถานอ่างทอง อ.เมือง จ.อ่างทอง

ธุดงค์ธรรมชัย ฟื้นฟูพระพุทธศาสนา จ.ศรีสะเกษ

พุทธบุตรผู้กล้า ในโครงการ 1 แสนรูป ภาคฤดูร้อน ประจำศูนย์อบรมจังหวัดศรีสะเกษ ได้เริ่มต้นก้าวแรกที่ยิ่งใหญ่ในการเดินธุดงค์ธรรมชัย จากศูนย์ปฏิบัติธรรมพุทธภูสิงห์ อ.ภูสิงห์ มุ่งหน้าไปพัฒนาและหลอมรวมจิตใจชาวพุทธ ณ ที่พักสงฆ์บ้านโนนสมบูรณ์ อ.กันทรลักษ์

ต้องบวชอย่างมีอุดมการณ์เพื่อคุณค่าสูงสุดของชีวิต

ก่อนมาบวช ผมทำงานเป็นผู้จัดการแผนกขายอุปกรณ์การแพทย์ ชีวิตของผมไม่มีอะไรหวือหวา ไม่ได้มีชีวิตที่ดีจนสุดโต่ง หรือร้ายจนสุดขั้ว

เปรตฝากมาบอกให้ทำบุญ

กุลบุตรเมื่อหวนระลึกถึงว่า คนโน้นเคยให้ทรัพย์หรือให้อาหารแก่เรา คนโน้นได้พยายามทำกิจอย่างนี้แก่เรา คนโน้นชื่อว่าเป็นญาติ เพราะเกี่ยวพันกันทางฝ่ายมารดาหรือบิดาของเรา คนโน้นชื่อว่าเป็นมิตร เพราะเคยคบหากันด้วยอำนาจความสิเน่หา คนโน้นชื่อว่าเป็นสหายเพื่อนเล่นฝุ่นด้วยกันของเรา จึงพึงให้ทักษิณา คือพึงทำทานอุทิศส่วนกุศลไปให้แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วเหล่านั้น

ผมสิบวช ซาดต๊อซาด ตอบแทนพระศาสนา

ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาทในโครงการรุ่นเข้าพรรษา ปี พ.ศ. 2554 ที่ศูนย์อบรมธุดงคสถานอุบลราชธานี ขณะนี้กำลังอบรมเป็นพระนวกะพรรษา 1 อยู่ที่ระเบียง 3

อานิสงส์เอาของหอมฉาบทากุฏิ

บุคคลใดเอาของหอมทาพื้นพระคันธกุฎี ด้วยผลของกรรมนั้น ไม่ว่าเขาจะเกิดในชาติใดๆ จักเป็นผู้มีกลิ่นกายหอมทุกชาติไป จักเป็นผู้เจริญด้วยกลิ่นคือคุณแห่งศีล จักเป็นผู้ไม่มีอาสวะแล้วจักปรินิพพาน เพราะกรรมที่ทำไว้ดีนั้น และเพราะการตั้งเจตจำนงไว้

อานิสงส์บูชาด้วยดอกบัว

ผู้ที่เกิดมาแล้วจำต้องตายในโลกนี้ ย่อมทำกรรมอันใดไว้ คือเป็นบุญ และเป็นบาปทั้งสองประการ บุญและบาปนั้นแล เป็นสมบัติของเขา และเขาจะพาเอาบุญและบาปนั้นไปสู่ปรโลก อนึ่ง บุญและบาปนั้น ย่อมเป็นของติดตามเขาไปประดุจเงาติดตามตัวไป ฉะนั้น เพราะฉะนั้น บุคคลพึงทำกัลยาณกรรม สะสมไว้เป็นสมบัติในปรโลก เพราะว่าบุญทั้งหลาย ย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก

ว่าที่พระแท้ สว่างแล้วในกลางกาย

การนั่งสมาธิไม่ได้ยากอย่างที่คิด หากทำอย่างถูกวิธีตามหลักวิชชา แม้มาจากต่างที่ต่างวัยต่างภาษา แต่สิ่งที่ได้พบเหมือนๆกัน นั่นคือความสุข