นักมวย นักรบ นักบวช

นักรบแห่งกองทัพธรรมท่านหนึ่ง...ในอดีตท่านเคยเป็นนักมวย เป็นทหารรับใช้ประเทศชาติ...ได้ออกรบในสมรภูมิ...ต่อมา ท่านได้มาพบกับหมู่คณะ และได้อธิษฐานจิต ต่อคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ให้ได้บวชในวัดพระธรรมกาย และ ไม่สึก ซึ่งท่านก็สมความปรารถนา...กับคำถาม “มีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่มีความเข้าใจว่า ศิลปะแม่ไม้มวยไทย เป็นศิลปะประจำชาติไทย ควรจรรโลงเอาไว้ เขาคิดถูกหรือผิด ถ้าผิดจะมีวิบากอย่างไร”

อดีตชาติเหมือนชีวิตพระมหาบางรูป

ผู้หญิงคนหนึ่ง เกิดมาในครอบครัวที่มักจะมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่เสมอ มีการทุบตีกัน ตั้งแต่ คุณตาตีคุณยาย ผลักคุณยาย ตกบันไดทั้งๆที่ท้องแก่ จนทำให้คุณยายต้องเสียชีวิตไปในที่สุด มาถึง คุณพ่อ ก็มักจะทุบตีคุณแม่อยู่บ่อยๆ...เธอต้องมีชีวิตที่ยากลำบากมาตลอด ต้องจากพ่อแม่มาตั้งแต่อายุเพียง 11 ปีกว่าๆ เคยต้องไปรับจ้างได้เงินเพียงเดือนละ 600 บาท...แต่เมื่อเธอได้มาเจอกับหมู่คณะ หนทางแห่งการสร้างบารมีจึงได้เริ่มขึ้น...คุณครูไม่ใหญ่กล่าวว่า...เธอได้พลัดพรากจากหมู่คณะมาจากกัปที่แล้ว จึงกลับมาเจอหมู่คณะแบบสะบักสบอม คล้ายชีวิตของพระมหา อดีตพระลูกชายของครูไม่ใหญ่หลายองค์ที่ทำอย่างนี้...หมายความว่าอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ...

พ่อตาย ไปเป็นยักษ์อยู่กับแม่

ชายคนหนึ่ง...มีความรักและผูกพันกับภรยามาก ทั้งสองได้ทำบุญในพระพุทธศาสนาร่วมกันมาเป็นประจำ จนกระทั่งเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา ภรรยาได้เสียชีวิต และได้ไปเกิดเป็นยักษ์ ณ สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา...ภายหลังจากที่ภรรยาเสียชีวิตไปแล้ว เขาก็ยังคงเฝ้าคิดถึงภรรยาอยู่เสมอ แต่ก็ได้ลูกสาวคอยดูแลอย่างใกล้ชิด ให้เขาได้ปฏิบัติธรรม และทำบุญกับหมู่คณะเรื่อยมา...ต่อมา ด้วยสังขารที่เสื่อมลง ทำให้เขาล้มป่วยด้วยโรคหลายโรค และเสียชีวิตเมื่ออายุ 86 ปี...ด้วยความรัก และผูกพัน กับทั้งได้ทำบุญร่วมกันมาในขณะมีชีวิต ทำให้เขาได้ไปเกิดเป็นยักษ์ในวิมาน ของชั้นจาตุมหาราชิกา ใกล้กับวิมานของภรรยา...