มงคลที่ ๑๙ งดเ้ว้นจากบาป - กลิ่นแห่งความหลุดพ้น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสตอบติสสฤๅษีว่า ชนเหล่าใดฆ่าสัตว์ ไม่สำรวมในกามทั้งหลาย มีความเห็นว่า ทานที่บุคคล ให้แล้วไม่มีผล เป็นผู้ประทุษร้ายมิตร มีปกติไม่ให้ นี้ชื่อว่ากลิ่นดิบของชนเหล่านั้น เนื้อ และโภชนะไม่ชื่อว่าเป็นกลิ่นดิบ และสัตว์เหล่าใดขวนขวายในอกุศลกรรม ตายแล้วย่อมเข้าถึงที่มืด มีศีรษะลงตกไปสู่นรก

มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๕ ( เลือกคู่ครอง )

การเลือกคบคนของมโหสถในครั้งนั้น คือ เลือกสุภาพสตรีที่จะมาเป็นคู่ครอง ปกติของบัณฑิตนั้น ท่านรักกันที่ความดี เอาความดีนำหน้า การจะแต่งงานกัน ต้องศึกษาอัธยาศัยของกันและกันก่อน

มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๒ ( ไขปริศนา )

" ท่านเป็นสัตว์ไม่กินหญ้าจึงไม่เป็นที่สงสัยของควาญช้าง ฉะนั้น ท่านต้องเข้าไปในโรงช้าง ฉวยโอกาสคาบหญ้ามาให้ฉันเถิด ส่วนตัวฉันเองเป็นสัตว์ไม่กินเนื้อ จึงไม่เป็นที่สงสัยของพ่อครัว เพราะฉะนั้น ฉันจะเข้าไปในโรงครัวนำเนื้อมาให้ท่าน "

ชพส.จัดค่ายส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม รร.บีกริม จ. สระแก้ว

ชมรมพุทธศาสตร์สากล และทีมงานผู้ประสานงานการศึกษา จังหวัดสระแก้ว ได้จัดค่ายส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม ผ่านบทฝึกบัณฑิตนักปราชญ์ ห้องเรียนต้นแบบ โรงเรียนบีกริม จังหวัดสระแก้ว

ค่ายพุทธธรรม นำชีวิต โรงเรียนวัดหนองรี จ.นครนายก

โรงเรียนวัดหนองรี จังหวัดนครนายก ร่วมกับชมรมพุทธศาสตร์สากล จัดค่ายพุทธธรรม นำชีวิต ประจำปีพุทธศักราช 2567 โดยมีนักเรียนกว่า 200 คนเข้าร่วมกิจกรรมที่ส่งเสริมศีลธรรมและนิสัยบัณฑิตนักปราชญ์

ชมรมพุทธศาสตร์ จัดสัมมนาและมอบสื่อ V-Star สพป.กาญจนบุรี เขต 3

ชมรมพุทธศาสตร์สากล ร่วมกับสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษากาญจนบุรี เขต 3 จัดอบรมเชิงปฏิบัติการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อบูรณาการโครงงานคุณธรรมกับ 7 บทฝึกพัฒนานิสัยบัณฑิตนักปราชญ์ หลักสูตรห้องเรียนต้นแบบ และมอบสื่อการเรียนรู้ โครงการฟื้นฟู ศีลธรรมโลก ประจำปีการศึกษา 2567

อุบลแซ่บหลาย บวชเณรล้าน แชมป์เต็งหนึ่งของประเทศ

วันนี้เราจะไปติดตามข่าวสว่างที่ส่งตรงมาจากจังหวัดอุบลราชธานี เมืองดอกบัวงาม แม่น้ำสองสี มีปลาแซ่บหลาย จังหวัดที่ถูกขนานนามว่าเป็น “ดินแดนแห่งนักปราชญ์”

นักสร้างบารมีพันธุ์อาชาไนย

บุรุษอาชาไนยหาได้ยากในโลก เพราะว่า บุรุษอาชาไนยนั้น ย่อมไม่เกิดในสถานที่ทั่วไป บุรุษอาชาไนยนั้น เป็นนักปราชญ์ หากเกิดในตระกูลใด ตระกูลนั้น ย่อมถึงความสุข

ปชาบดีเถรี ผู้รัตตัญญู (๑)

ในที่ใด ไม่มีความแก่หรือความตาย ไม่มีการสมาคมด้วยสัตว์และสังขารอันไม่เป็นที่รัก ไม่มีการพลัดพรากจากสัตว์และสังขารอันเป็นที่รัก ที่นั้นนักปราชญ์กล่าวว่าเป็นอสังขตสถาน

สุมนสามเณร

บุคคลใดมีสัจจะ มีธรรมะ มีความไม่เบียดเบียน มีความสำรวม มีความข่มใจ บุคคลนั้นชื่อว่า เป็นนักปราชญ์ผู้บริสุทธิ์ ชื่อว่าเป็นเถระ ผู้มั่นคงในธรรม