สองเราเท่ากัน

แฝดหญิง 2 คนเป็นอุบาสิกาอยู่ที่วัดพระธรรมกาย แฝดน้องเป็นคนถนัดซ้าย แฝดพี่ถนัดขวา ไม่ว่าจะจับปากกาเขียนหนังสือ จับช้อน จับขันน้ำ ทั้งสองคนจะทำไม่เหมือนกัน แต่...

ไม่ขอยอมแพ้

ลูกได้งานทำเป็นแม่บ้าน ที่ต้องทำงานทุกอย่าง ทั้งงานทำความสะอาดบ้านให้เรียบร้อยหมดจด ทำอาหาร เลี้ยงเด็ก และอื่นๆอีกมากมาย ถ้าจะเรียกลูกว่าคนใช้นั้นก็ยังไม่ถูกต้องเท่าไหร่หรอกนะคะ...เพราะความจริงลูกน่ะเป็นคนถูกใช้..

คนดีที่หนึ่งเลย, หาที่สุดไม่ได้, สุดหาสิ่งใดจะเทียบได้

คุณพ่อ เป็นคนขยันทำงาน ใจดี รักครอบครัว ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ มัธยัสถ์ ท่านรักและผูกพันกับคุณแม่มากแม้ว่าจะโดนคลุมถุงชนให้แต่งงานกับคุณแม่ก็ตาม ท่านทั้งสองอยู่ร่วมกันเป็นเวลาถึง 48 ปี

มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

ลูกก็ต้องพยายามทำหน้าที่ของแพทย์ให้สมบูรณ์ ด้วยการรักษาทั้งกายและใจของผู้ป่วยด้วย คือ ทางกายลูกก็รักษาไปตามหลักวิชาของแพทย์ , ส่วนทางใจก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รู้ว่าโรคทั้งหลายล้วนเกิดจากวิบากกรรมทั้งสิ้น , และคนเรามีความเจ็บ, ตายเป็นธรรมดา , ดังนั้นก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รักษาใจด้วยการ ระลึกนึกถึงบุญที่ได้ทำมา แล้วสวดมนตร์เจริญสมาธิภาวนา , ถ้าลูกทำได้อย่างนี้ ลูกก็จะได้ชื่อว่าเป็นหมอพระโพธิสัตว์จ่ะ !

ขอเขามาได้เดี๋ยวเดียว

หลังจากที่คุณหมอได้พิสูจน์ว่าคุณปู่เสียชีวิตแล้ว อยู่ดีดี เวลาประมาณ 3 ทุ่ม คุณปู่ก็ฟื้นขึ้นมา แล้วพูดกับพ่อของลูกว่า....

เธอกินยามากว่าแสนเม็ด

อุทาหรณ์ของกรรมสุรา...ผู้หญิงคนหนึ่ง มีกรรมสุรามาแต่อดีตชาติ เมื่อถึงคราวที่กรรมส่งผล ทำให้ในชาตินี้ เธอต้องเป็นโรคทางจิตประสาท ต้องกินยาติดต่อกันทุกวันเป็นเวลาหลายสิบปี รวมแล้วกว่าแสนเม็ดเลยทีเดียว...ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ต้องมาร่วมรับใช้หนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อ เป็นเพราะวิบากกรรมใด...และสำหรับผู้ที่เข้าสอบคัดเลือกเพื่อเรียนต่อในสาขาต่างๆ หากต้องการจะสมหวัง ตามหลักวิชชาควรทำอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

ทหารอากาศขาดรักได้ แต่ทหารเรือขาดรักไม่ได้

พ่อของลูกเป็นทหารเรือ เป็นคนเจ้าชู้ มีภรรยาน้อย ชอบดื่มเหล้า เมามาก็จะพาลหาเรื่องทะเลาะกับแม่เป็นประจำ จนกระทั่งวันหนึ่ง พ่อกับแม่ทะเลาะกันเพราะพ่ออยากไปอยู่กับเมียน้อย พ่อได้ตีแม่จนเลือดอาบ พ่อกับแม่จึงแยกทางกันอย่างถาวร ซึ่งขณะนั้นพ่ออายุใกล้ 60 ปีแล้ว

คนดำรำพัน

แม่ฝันว่า มีเด็กผมโก๊ะตัวดำปี๋ มาเกาะขาแม่ และพูดว่า แม่ขอไปวัดด้วยนะ แม่ไม่ชอบก็ทั้งถีบ ทั้งไล่ แต่ก็ยังไม่ไป แถมยังเรียกแม่อีก พอลูกเกิดมาแม่ก็บอกว่าลูกตัวดำปี๋เลย ใครๆเขาก็เลยเรียกลูกว่า “ทองดำ” จะทำยังไงได้ล่ะเจ้าคะ..

อีกคนที่ห่วงใย

ลูกทำงานที่ บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) แผนกต้อนรับผู้โดยสารพิเศษ เป็นเวลา 9 ปี แต่ได้ลาออกจากงานเพื่อมาดูแลเตี่ยที่กำลังป่วยหนักในระยะสุดท้าย ...เพื่อทดแทนบุญคุณที่ท่านให้กำเนิดลูกมาค่ะ

มัวแต่ทำชักช้าอยู่

บ่อยครั้งที่น้ำตาของลูกไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพราะลูกสงสารเขา และรู้สึกร้าวรานใจในทุกครั้งเมื่อได้ยินเขาตัดพ้อเสมอๆว่า “ หนูเป็นอย่างนี้..ให้หนูตายไปซะเลยดีไหม..” หรือบางทีเขาจะพูดกับยายเขาบ่อยๆว่า “ยายจ๊ะ..หมอนของหนูใบนี้มันนิ่มดีหนูชอบ หากหนูตายไปแล้วเอาใส่โลงไปให้หนูด้วยนะจ๊ะ”