โอ้...สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ

ตัวลูกยังได้แนะนำให้คุณแม่ซึ่งอยู่ที่เมืองไทย ทำบุญ ถือศีล นั่งสมาธิ และดู DMC ซึ่งคุณแม่ของลูกจะไปถือศีลที่วัดใกล้บ้านทุกวันพระ ลูกจะโทรศัพท์ไปพูดกับคุณแม่เสมอว่า “แม่จ๋า แม่เอาบุญให้มากที่สุดนะ ไม่รู้ว่าแม่จะตายเมื่อไหร่ บุญจะช่วยแม่ได้ และติดตามแม่ไปทุกที่นะ” แล้วตอนนี้ บุญที่พลาดไม่ได้เลยคือ หล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ องค์ล่าสุด ซึ่งตัวลูกต้องทำอย่างแน่นอนค่ะ

มีอะไรก็เฉย ไม่ลุ้น ไม่ตกใจ

ครั้งแรกๆเมื่อมีอาการแบบนี้ ลูกจะลืมตาทันที ถ้าเมื่อใดที่เกิดขึ้นแบบแรงมากๆ ลูกก็จะนึกถึงมหาปูชนียาจารย์ เพราะลูกรู้สึกว่ามันน่ากลัวมากๆค่ะ แต่ครั้งนี้ลูกได้ชนะสิ่งนี้แล้ว เพียงแค่ลูกหยุด นิ่ง เฉย อย่างเบา สบาย โดยไม่นึกถึงอะไรทั้งสิ้น มีอะไรก็เฉย ไม่ลุ้น ไม่ตกใจ...

สมาธิเป็นความรู้สากล ที่ทุกคนทำได้

ดังนั้นปลายปีพ.ศ.2550 พระปลัดสุธรรม สุธมฺโม กัลยาณมิตรกุลนิษฐ์ นารอด (คุณนก) และครอบครัวของผม จึงได้กราบขออนุญาต คุณครูไม่ใหญ่ (พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์) จัดโครงการปฏิบัติธรรม The Middle Way ให้แก่ชาวพื้นเมืองที่ประเทศออสเตรเลีย ซึ่งตรงกับนโยบายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่อยากให้มนุษย์ทั่วโลกรู้จักการนั่งสมาธิ

ตามล่าหาคน'เป็นสุข'

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 57

พระเจ้าวิเทหราชได้สดับคำตอบของมโหสถ ก็ยิ่งทรงทราบชัดถึงความเป็นไประหว่างแพะกับสุนัขที่ได้ทอดพระเนตรเห็นผ่าน ทางช่องพระแกล จึงทรงเข้าพระทัยว่า ราชบัณฑิตทั้ง ๕ ล้วนแทงตลอดในปัญหาด้วยปัญญาของตนทั้งสิ้น

สุขอย่างนี้ คือ สุขนิรันดร์

ถึงขณะนี้ผ่านมาครึ่งปีแล้ว เขายังคงยืนหยัดไม่ดื่มสุราและยังนั่งสมาธิทุกวัน เช้า-เย็น เป็นความสุขใจที่ดิฉันยากจะหาคำใดๆมาบรรยาย ตลอด 20ปีที่ผ่านมา ดิฉันไม่กล้าคิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่สามีเลิกดื่มสุราและหันหน้ามาปฏิบัติธรรม

พิธีถวายองค์พระธรรมกาย

เมื่อเวลาอันสำคัญได้มาถึง พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโวเริ่มกล่าวคำมอบองค์พระเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมทำพิธีมอบถวายองค์พระให้แก่ท่านประธานาธิบดี แห่งศรีลังกา ฯพณฯ มหินทะ ราชปักษา ท่ามกลางบรรยากาศที่ชื่นมื่นของชาวพุทธศรีลังกา และเป็นจุดสถาปนาความสัมพันธ์อันเหนียวแน่น ในวิถีแห่งชาวพุทธของทั้งสองประเทศสืบไป

ทำสมาธิ 2 เวลา คือ ตอนปิดตาและเปิดตา

ผมชอบคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆ ครับ ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า ให้ทำสมาธิ 2 เวลา คือ ตอนปิดตาและเปิดตา ผมคิดว่าการปฏิบัติธรรมจะไม่มีวันจบ เพราะเป็นการเตรียมตัวเพื่อการปฏิบัติธรรมในรอบต่อๆไป

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน ตอนที่ 7

หลังจากที่จิตใจสงบลงแล้ว ผมก็นึกถึงดวงแก้ว แล้วก็เห็นองค์พระอยู่ในดวงแก้ว แต่ที่แปลกคือ หน้าขององค์พระเหมือนกับหน้าของผมที่มีใบหน้าอ่อนเยาว์กว่า และไม่ได้สวมแว่นตา และในกลางขององค์พระนั้นก็เห็นดวงแก้วอีกดวง และในดวงแก้วก็มีองค์พระที่เป็นหน้าผม สลับกันไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกผ่อนคลายและสบายมากๆ ทุกอย่างสว่างไปหมด

ความสุขอันอิ่มเอม บนเส้นทางธรรม ของ ภัทริน ซอโสตถิกุล